امروزه فضیلت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهیدان کمتر از شهادت نیست.

rohash shad va yadash gerami bad ;;;;;;;

خوش به حالت اکبر جان تو ماندی و ماندگار شدی و من بیچاره...........

روزمعلم یادآورشکوه وعظمت زنان و مردان پاک باخته ای است که درطول تاریخ درعرصه تعلیم وتربیت زیباترین جلوه های عشق وایثاررابه نمایش گذاشته اند،تقدیم به معلمان عزیز واستادشهید مرتضی مطهری وعموی شهیدم وشهدای برز .برای شادی روحشان صلوات.

روحشان شاد و انشااله همنشین انبیا شوند .

یادتان گرامی

روحشان شاد و انشااله همنشین انبیا شوند .

rohash shad va yadash gerami bad ;;;;;;;

سعیدجان روحت شاد و راهت پر رهرو باد

برادرمحترم،آقای سید مهدی حسینی عکس متعلق به شهید مجید حاتمی است و سعید برادر ایشان است ، بااینحال سپاسگزارم از لطف شما و خدا رحمت کند همه ارواح این آبادی را بخصوص شهدای آن که همه مشمول رحمت خدای مهربانند.

مجموعه خاطراتی از خانواده و همرزمان سردار شهید علی قمی، فرمانده عملیات و قائم مقام تیپ ویژه شهدا توسط حسین قرائی در قالب کتاب "کوچ لبخند" گردآمده و برای چاپ به انتشارات رسول آفتاب سپرده شده است.\
حسین قرائی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) اظهار داشت: کتاب "کوچ لبخند" حاصل 3 سال تلاش برای گردآوری و تنظیم خاطرات 50 تن از دوستان، همرزمان و اعضای خانواده شهید علی قمی است که از جمله آن‌ها می‌توان به سردار "مصطفی ایزدی" معاون رییس ستاد کل نیروهای مسلح اشاره کرد.

وی درباره محتوای کتاب "کوچ لبخند" تصریح کرد: حضور و نقش شهید علی قمی در منطقه کردستان،‌ نقطه برجسته کتاب است. به گفته امیرسرتیپ شهید حسن آبشناسان، آشنایی با شهید محمود کاوه، یکی از بهترین اتفاق‌های زندگی او بوده است. همچنین شهید کاوه در جمع فرماندهان جنگ، تصریح کرده که آشنایی با علی قمی در منطقه غرب، جزء بهترین اتفاق‌های زندگی‌اش بوده است.

رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ورامین ادامه داد: پیدا شدن وصیت‌نامه شهید علی قمی، یکی از موضوع‌های خاص کتاب "کوچ لبخند" است. این شهید، به خواب شهید محمود کاوه می‌آید و به او می‌گوید که وصیت‌نامه‌اش، در یکی از کتاب‌های کتابخانه‌اش قرار دارد.

حسین قرائی خاطرنشان کرد: کتاب "کوچ لبخند" در آینده‌ای نزدیک، به همت انتشارات رسول آفتاب وارد بازار نشر خواهد شد.

شهید "علی قمی کردی" سال 1339 و در شهر قم به دنیا آمد. او در دوران مبارزات انقلاب، فعال بود و در این راه مجروح شد. علی قمی به همراه سرداران شهید "محمد بروجردی"، "احمد کاظمی" و "محمود کاوه" تیپ ویژه شهدا را در کردستان پایه‌گذاری کردند و تا سال 1363 فرماندهی عملیات و قائم مقامی این تیپ را برعهده داشت.

او سرانجام در سن 24 سالگی و تاریخ دوازدهم تیر سال 1363 در منطقه‌ای به نام سه راه نقده در نزدیکی استان کردستان به شهادت رسید.

شهید صیاد شیرازی
"شهید قمی بیش از یکصد عملیات داخلی و برون‎مرزی انجام داد اما هیچ‏وقت دست خالی برنگشت ".

دکتر هوشنگ بزرگی

از یاران کاوه و همرزم شهید ظریف می گفت ،علی قمی جانشین کاوه ،ملجا و مونس بچه های تیپ ویژه بود.آنچه برای کاوه بروز نمی دادنند برای علی قمی آشکار بود.قمی مداح هم بود.روزی بعد از یکی از عمیلیاتها علیه ضد انقلاب در کمپی کوهستانی شهدا و زخمی ها را به ردیف کنار هم گذاشته بودیم. علی قمی وارد شد.صحنه را که دید نوایی عاشورایی از همان سنخ جبهه و کربلا سر داد که تا کنون حال خوشی را که در آن روز و لحظه از نوای علی قمی بر جانم ریخت نداشته ام.

آن روز کردستان کربلا بود و روزهایش عاشورا و کاوه و یارانش عاشورائیان.

roheshan shad va yadeshan gerami bad ;;;;;;;

قهرمانان اصلی ایران ایشان هستند قهرمانان بی ادعا

روحشان شاد و انشااله همنشین انبیا شوند .

روحش شاد فرد بسیار خوش سلیقه ای بود هنوز عکسهای بسیار زیبایی که از کودکی خواهر و برادرم گرفته یادش را هر روز زنده میکند

00:22:: دوشنبه 26 خرداد 1393


































آخرین به روز رسانی
یکشنبه 25 خرداد 1393 22:52



صفحه اصلی
فرهنگی








سیاسی







اقتصادی





جامعه




شهرستان ها
حوادث
سرگرمی





کاریکاتور
بین الملل
دانش
پرونده
ورزشی
رادیو و تلویزیون




















































جام‌جم آنلاینفرهنگیدفاع مقدس
کد خبر : 1113756684610436576 تاریخ : چهارشنبه 19 تیر 1392 16:01 بازدید:3815 ساواک,شهید کاوه, تیپ ویژه شهدا,شهید علی قمی


مردی که صدام برای کشتنش جایزه گذاشت

آخرهای ماه رمضان بود که وقفه یک‌هفته‌ای بین تماس علی‌آقا با من اتفاق افتاد. یک شب قبل از سحر با صدای خیلی خسته تماس گرفت و گفت: طاهرنژاد و بچه‌های دیگر شهید شدند. در آن عملیات شهید کاوه هم در کمین گیر می‌افتد و علی‌آقا برای نجات شهید کاوه دو رأس گوسفند نذر می‌کند.







در طول حیات بشریت حوادث و اتفاقات خاصی اتفاق می افتد که تاریخ را تحت الشعاع خود قرار می دهد و صحنه گردان آن؛ مردان بزرگی هستند که در گمنامی و بی نشانی؛ خود شاه بیت حماسه و قهرمان صحنه پیکارند. سن و سالی ندارند؛ اما قامت ساز تاریخ اند.

هیچ چیز جز کمال و عشق به معبود نمی شناسند و در این راه همه چیز را فدایی می دانند. یکی از این جانثاران معرکه عشق؛ شهید علی قمی است که مردانه زیست، شجاعانه جنگید و مظلومانه به دیدار حق شتافت.

متن زیر گفت وگویی با همسر و مادر شهید است که از نظر گرامیتان می گذرد.

متولد میدان خراسان

همسرش شهید قمی در ابتدای صحبتش می گوید: محبوبه فاضلی دوست متولد 1344 محله میدان خراسان تهران هستم.پدرم بازاری است و مادرم خانه دار؛ اما فعالیت های اجتماعی زیادی از قبل از انقلاب در زمینه کلاس های قرآن، تهیه جهیزیه برای نوعروسان و در زمان جنگ، تهیه مواد غذایی و لباس برای رزمندگان و کارهای این چنینی انجام می دادند.

مجتمع کارگاهی مجاهدان همدل

ما یک برادر و سه خواهر هستیم و من فرزند اول خانواده و فوق لیسانس مطالعات زنان از دانشگاه تهران هستم. در پیشوا کارگاه های مختلفی در زمینه اشتغال، مثل قالیبافی برای بچه های دارالایتام، آموزش خیاطی، کارگاه خیاطی، کلاس کامپیوتر، تهیه وام برای خرید چرخ های خیاطی انجام می دهم و جدای از آن یک ورزشگاه برای خانم ها در محله قلعه کرد پیشوا احداث کرده ایم و حدود 100 نفر هم کار منجوق دوزی انجام می دهند و نام این کارگاه ها «مجاهدان همدل» است و طرح تهیه تریکو دوزی نیز در دست انجام است و هزینه این کلاس ها به غیر از بچه های دارالایتام، 80 هزار تومان است.

خانواه ما به شدت سیاسی است

خانواده ما به شدت سیاسی بودند و پدرم از سال 42 به قم رفت و آمد داشتند و به مبارزه پرداختند. یک روز از دوستان پدرم را دستگیر کردند و احتمال حمله ساواک به منزل ما هم وجود داشت که پدرم دستور داد همه چیز را جمع کنیم، وقتی کنجکاو شدیم که چه چیز را جمع کنیم فهمیدیم در همه اثاثیه منزل عکس ها و اعلامیه های امام قرار دارد.

همچنین نوار صوتی در منزل بود که در آن سخنرانی های امام و شخصیت های دیگر علیه رژیم وجود داشت که تبعات شدیدی برای ما در پی داشت. پدرم علی رغم سواد در حد ششم قدیم، به شدت اهل مطالعه بودند و شعر می گفت.

نحوه آشنایی با علی آقا

علی آقا سال 1339 در شهر قم به دنیا آمدند، اما بزرگ شده شهر پیشوا بودند. وقتی سال سوم راهنمایی را تمام می کند دیگر تمایلی به درس خواندن نداشته و با وساطت آقای شیروانی از آشناهای پدرم در مغازه پدرم مشغول به کار می شود. او در جریان بحث های سیاسی پدرم قرار می گیرد و با تهیه عکس ها و اعلامیه های امام فعالیت های سیاسی خود را آغاز می کند.

جاسازی عکس امام در جهیزیه

علی آقا وقتی جهیزیه برای خواهر و اقوامش تهیه می کرد اعلامیه های امام را هم انتقال می داد و در آن جاسازی می کرد. از همین زمان بود که فعالیت های سیاسی را آغاز کرد و سال 57 قبل از 17 شهریور در ماه رمضان در مسجد لرزاده تیر می خورد و استخوان پایش هفت تیکه می شود و به نام یک تصادفی به بیمارستان سوم شعبان انتقال داده شده و در آنجا بستری می شود. پای او را تا بالای ران گچ می گیرند تا ساواک متوجه تیر خوردنش نشود.

علی آقا چند ماهی در پیشوا بستری شد تا اینکه انقلاب پیروز شد و به سپاه رفت. او با اینکه در پایش میله قرار داشت اما با همین وضعیت هم در سپاه حاضر شد.

عمده رفت و آمد علی آقا به منزل ما، هنگامی بود که به جبهه رفت و هر چند وقت یک بار وقتی به مرخصی می آمد نصف شب به منزل ما رسید، آن هم به دلیل نبود وسیله رفت و آمد تا پیشوا به منزل ما می آمد و تا صبح خاطره تعریف می کرد.

مراسم ازدواج

بنده و علی آقا پنج سال با هم اختلاف سنی داشتیم. او وقتی جبهه رفت تا یک سالی به منزل ما نیامد و به دلیل شرایط سخت جنگ می گفت: آیا درست است من به خواستگاری شما بیایم، چون من که دیگه معلوم نیست زنده بمانم، آیا بیایم جلو یا نه!؟

من فقط دختر حاج حسین را می خواهم

بعد از یک سال وقتی می خواست برود جبهه، تعریف کرد: می خواستم ننه آقا را ببرم خانه دختر خاله خدیجه؛ سر راه رفتم بازار پیش حاج آقای شیروانی فقط سرم را انداختم پایین و گفتم: «سلام؛ من دختر حاج حسین را می خواهم به آقام بگو این شد شد، نشد نشد، دیگر زن نمی خواهم» و منتظر جواب سلام هم نمی شود و یک راست می رود جبهه.

بعد پیغام دادند تا اینکه قبل از نیمه شعبان آن سال یعنی سال 60 پدرم مرا صدا کرد و گفت:بشین! می دونم مادرت با تو صحبت کرده اما می خواستم با اطمینان با تو صحبت کنم. علی آقا سپاهیه و سپاهی یعنی شیشه و عمرش شیشه و سنگ است و شکستنی است و این اتفاق حتماً خواهد افتاد و او شهید خواهد شد.

روز شیرینی خوران، داماد جبهه بود

اما گفتم تنها زندگی را به خورد و خوراک و بچه نمی خواهم. بالاخره فردا شب قرار شد شیرینی خوران انجام شود و ما تعدادی مهمان هم دعوت کردیم، اما فردا صبح مادرش با عجله آمد تهران و گفت :حاج آقا! علی آقا رفت جبهه.

مهریه 14 سکه

پدرم گفت:هیچ مسئله ای نیست، ماها که هستیم و اتفاقی نیفتاده. مراسم آماده بود و مهمان ها از پیشوا و تهران آمده بودند و تنها داماد نبود. با تعیین مهریه 14 سکه مراسم برگزار شد و مراسم جاری شدن خطبه عقد در 21 اسفند 61 هم با حضور علی آقا و توسط امام(ره ) جاری شد.

وقتی پیش امام رفتیم امام نشستند و آقای امامی جمارانی گفتند: راضی هستید؛ ما هر کدام گفتیم بله و خطبه را خواندند و امام گفتند: قَبِلتُ و همه چیز تمام شد.

کیک تولدم اولین و آخرین هدیه اش بود

مدت 9 ماه شیرینی خورده بودیم و در این مدت علی آقا از جبهه آمدند و برادرم را به جبهه بردند. بعد از عقد هم علی آقا به کردستان رفتند و سه ماه و نیم بعد در تولد من آمدند و سه روز بودند و رفتند. باز مجدداً آمدند و یک هفته ای بودند، یعنی ما در 11 ماه عقدمان 10 روز فقط با هم بودیم و تاریخ ازدواجمان در دی ماه سال 62 بود. اولین و آخرین هدیه علی آقا نیز کیک تولدم بود و همیشه مرا محبوب جان صدا می کرد.

خصوصیات شهید

«شهید علی قمی» بسیار فرز، زرنگ، مؤدب و محجوب بود. او وقتی در خانه بود خیلی سر و صدا داشت و نوجوانی خیلی پر سر و صدایی داشته اما وقتی جبهه می رفت بسیار سر به زیر و ساکت بود.

وقتی به کردستان رفتم، یک دختربچه 18 یا 19 ساله بودم و در ارومیه در یک مجتمع مسکونی زندگی می کردم و علی آقا در منطقه حضور داشت و خودم خیلی راغب بودم با چنین همسری زندگی کنم و زندگی با یک رزمنده آرزوی همیشگی من بود.

سوال درباره اقواممان در هتل اترک مشهد

ماه عسل به مشهد رفتیم و در هتل اترک ساکن شدیم. مسئولان هتل گفتند: چون شناسنامه من عکس دار نیست باید استعلام بشود. ما را نزدیکی حرم امام رضا (ع) بردند و در آنجا یک فرم به من و یک فرم به علی آقا دادند.

درآن سوال شده بود؛ مثلاً عمه همسرت یا نام دایی بزرگت چیست؟ من هم که اطلاعاتی نداشتم از علی آقا که آن طرف سالن بود سؤال می کردم، آخرهای مصاحبه فهمیدند علی آقا همان برادر قمی و فرمانده ارشدشان در کردستان است و خیلی ما را تحویل گرفتند و این خاطره خوبی بود. به دلیل اینکه شهادت پسرعمه ام و یکی دیگر از اقوام نیز مفقودالاثر بود قرار شد ما به مشهد برویم و یک مهمانی بگیریم.

در شیرینی خوران یک تیر به پایش خورده بود و بعد از عقدکنان یک تیر به بازو و دیگری به کنار پهلو خورده بود. اما تیری که سال 57 خورده بود و میله گذاشته بودند خیلی کاری بود.

در بیمارستان سوم شعبان گفتند باید جراحی شود و باید شش ماه استراحت کند.

فقط 5 و نیم ماه زندگی مشترک داشتیم

بعد از مراسم مادرزن سلام؛ دو هفته به جبهه رفت و ما از دی ماه 62 تا تیرماه 63 کلاً پنج ماه و نیم زندگی مشترک داشتیم. علی آقا بعد از دو هفته در بیمارستان بستری شدند و یک هفته ای در تهران و پیشوا بود و وقتی از انجام عملیات در کردستان باخبر شدند به آنجا رفتند.

اگر ساعت ها را جمع کنیم ما شاید 10 روز هم با هم نبودیم. بعد از تحویل سال 63 ،تا تیرماه 63 در ارومیه بودیم که در این بین بنده ماه رمضان هم در تهران بودم.

دو گوسفند برای نجات شهید کاوه نذر کرد

آخرهای ماه رمضان بود که وقفه یک هفته ای بین تماس علی آقا با من اتفاق افتاد. یک شب قبل از سحر با صدای خیلی خسته تماس گرفت و گفت: طاهرنژاد و بچه های دیگر شهید شدند. در آن عملیات شهید کاوه هم درکمین گیر می افتد و علی آقا برای نجات شهید کاوه دو رأس گوسفند نذر می کند و کمین شکسته می شود و در همان عملیات شهدای زیادی می دهند.

او خیلی اصرار می کرد قبل از عید فطر ارومیه باشیم. ما هم همراه پدر و مادرم مقداری صیفی جات و سبزی بردیم. در طول مسیر علی آقا که اهل زنگ زدن نبود مدام تماس می گرفت. ما ساعت 7:30 صبح ارومیه رسیدیم. آن روز علی آقا پیش ما ماند و فردا صبح با عمویش به شهر ارومیه رفتند و یک دستگاه کولر و مقدار زیادی میوه خرید و عصر همان روز به رفت تیپ ویژه شهدا.

آن شب مدام می پرسید: تو اینجا تنهایی چکار می کنی؟ جایی که من مدت زیادی تنها بودم اما علی آقا هنوز فکر نکرده بود. جایی که حمله عراق از یک طرف و از طرف دیگر حمله دموکرات ها بود و احساس امنیت نداشتیم؛ اما آن شب حال و روزی غیر از همیشه داشت. بعضی مواقع راجع به داشتن بچه صحبت می کردیم با این تفاوت که من بچه می خواستم اما او مخالف بچه دار شدنمان بود.

یک بار به او گفتم: چرا فرزند نمی خواهی؟ درجواب گفت: ببین من که مطمئن هستم زندگی ام کوتاه است و تو بعد از من خیلی اذیت می شوی و نمی خواهم این اتفاق بیفتد. می گفت: حتی بعضی مواقع پشیمان می شوم که چرا آمده ام سراغت! چرا که می دانستم بعد از من چه سختی هایی را باید تحمل کنی.

علی آقا گفت:برای شهید شدنم دعا کن

شبی که شهید طاهرنژاد شهید شد، زنگ زد و با اصرار زیاد گفت: «امشب که شب بیست و هفتم ماه رمضان است وقتی در جلسه آقای انصاریان می روی برای شهید شدنم دعا کن و من برای شهادتش دعا کردم». مدام می گفت: من را حلال کن و از من بگذر.

اولین باری بود که اصرار می کردم برگردد. علی آقا هم می گفت حتماً می آیم. فردا غروب از تیپ زنگ زد و گفت: شماره حاج آقا انصاریان را برای دعوت می خواهم و تاکید کرد دیگر نمی توانم بیایم.

دو شب بعد به تیپ زنگ زدم و آقایی با عجله گفت: علی آقا نیست. حالا دیگر علی آقا شهید شده بود. تلویزیون همان شب اخبار شهادت علی آقا را اعلام کرده بود، پیام تسلیت صیاد شیرازی را پخش کرده بود و همان شب رادیو امریکا و اسرائیل اعلام کرده بودند.

تیپ ویژه شهدا معروف به تیپ

تیپ ویژه شهدا تیپ بچه های مشهد است و علی آقا بچه پیشوا و اعزامی از پادگان امام حسین بود . چون قرارگاه حمزه عملیاتی نبود او به تیپ ویژه شهدا رفته بود. این تیپ هر موقع عملیاتی می کردند دست خالی برنمی گشتند و بسیار هجومی بودند.

شهید قمی کتاب کردستان است

وقتی علی آقا شهید شدند؛ شهید صیاد شیرازی پیام تسلیت دادند و گفتند:کتاب کردستان درسینه شهید قمی بود و او بیش از 100 عملیات درون مرزی و برون مرزی داشتند. شهید قمی جانشین شهید کاوه و تیپ ویژه شهدا بود. او هنگام شهادت 23 سال و نیم داشت.

آخرین دیدار ما با علی آقا همان روزی بود که کولر و میوه خریدند و رفتند. فردا صبح من کارهای مختلفی در خانه داشتم و میوه هایی که از پیشوا آورده بودم مقداریش را تعارفی دادم. ساعت 9 تا 10 بود که باید منزل همسایه مان را سرکشی می کردم. یکی از همسایه ها به نام آقای ظریف دنبال من می گشت.

نهایتاً رفتیم منزل خانم دکتر موسوی؛ در آنجا خانم آقای ظریف برگه کاغذی را برداشت بخواند که خانم موسوی با عصبانیت گفت: به تو نگفتم هر چیزی را نباید بخوانی؟

این نوشته متنی بود که همسر دکتر موسوی برای دکتر نوشته بود و از شهادت علی آقا خبر داده بود. برای شوهرش نوشته بود که علی آقا شهید شده و ما با همسر علی آقا باید برویم تهران.

رو کرد به من و گفت: علی آقا تیر خورده و باید برویم تهران. بعد از این موضوع یقین پیدا کردم علی آقا یا شهید شده یا حالش خیلی بد است. من هم خیلی اصرار داشتم تا زود برویم او را ببینم.

زمانی که تهران رسیدم من را بردند منزل پدرم. انگار همه می خواستند به نوعی من را گول بزنند. نصف شب عمه ام درخانه را باز کرد و دیدم تمامی اعضا فامیل آنجا هستند، منزل جارو شده بود و سینی های استکان در آشپزخانه مرتب چیده شده بود. اما من یکسره خودم را توجیه می کردم.

خلاصه پدرم مرا برد زیرزمین و گفت: «علی آقا شهید شده و آن حرفی که آن روز زدم که یک روز برمی گردی به همین جا، یا با بچه یا بدون بچه این همان روز است.»

جنازه را در مهاباد و ارومیه تشیع کردند و با آمبولانس انتقال دادند تهران. فردا عصر در سردخانه، من که 18.5 ساله بودم و به عمر خود هیچ جنازه یا مراسم ختمی و لباس مشکی ندیده بودم، اما حالا با اصرار قصد دیدن بدن علی آقا را داشتم.

پدرم گفت: بابا نمی شود جنازه را ببینی؛ اما اصرار کردم باید ببینم. گفت دو، سه نفردیگر هم با علی آقا شهید شده اند و نامحرم هستند و اگر اجازه بدهی باشه برای بعد؛ من هم قبول کردم اما نمی دانستم که در سردخانه جنازه ها درکشوی جداگانه است و این حرف پدرم برای منصرف کردن من است.

مزار شهید قمی دربالا سر شهید چمران

فردا شب جنازه را به ورامین انتقال دادند و در سردخانه بدن علی آقا را دیدیم. جمعه صبح در نماز جمعه تهران تشیع شد و دوباره در ورامین و بعد در پیشوا تشیع شد. درنهایت دربهشت زهرا بالای سر مزار شهید دکتر چمران به خاک سپرده شد.

به من الهام شد که علی آقا کنار شهید چمران دفن می شود

شب جمعه ای که بعد از عروسی مان در کن میهمان خاله ام بودیم.فردا صبح با علی آقا ،خاله و مادرم به بهشت زهرا رفتیم. من و خاله ام وسط دعای ندبه آمدیم سر مزار شهید چمران. آنجا یک حسی به من گفت :علی آقا اینجا دفن می شود و موضوع را به خاله طاهره گفتم. البته علی آقا هم ازما خواسته بود دربهشت زهرا دفن شود

اینجا قرار بود شهید همت دفن شود؛ اما خانواده اش اصرار می کنند باید جنازه را به شهمیرزاد انتقال دهند و بعد از آن علی آقا درآنجا دفن شد.

زهرا کاشانی مادر شهید علی قمی گفت:72 ساله و اصالتاً کاشانی هستم؛ سه پسر و سه دختر دارم که علی آقا فرزند اولم بود. پدرشان حاج شیخ عباس قمی فردی روحانی بود. علی آقا بسیار شجاع و نترس بود.

سال 57 نوار امام را همراه ضبط بالای پشت بام می برد، در حالی که پاسگاه نیز نزدیک منزلمان بود. اعلامیه های امام را داخل کفش ها می گذاشت و از تهران به پیشوا می آورد. بسیار به بیت المال حساس بود، همانطور که پدرش هنگامی که در کمیته بود رعایت می کرد.

علی آقا هر وقت با ماشین از کردستان می آمد از تهران تا پیشوا را با ماشین دیگری می آمد و می گفت: این مسیر خارج از ماموریتم است و بیت المال حساب می شود.

او چند شب می خواست موضوعی را به پدرش بگوید و موضوع، رفتن به تهران در سال 57 بود اما پدرش گفت: به تنهایی نمی گذارم بروی. با حاج آقا شیروانی از دوستان پدرش صحبت کرد و قرار شد کارهای مربوط به پخش اعلامیه های امام را انجام دهد.

بعد از مدتی گفت: دیگر اینجا نمی روم و قصد دارم مغازه حاج حسین فاضلی دوست بروم. بالاخره درآنجا مشغول بکار شد. یک روز به حاج حسین می گوید: انبار خیلی کثیف است و باید تمیز کنم، اما حاج آقا می گوید انبار تمیز است، اما به هر ترتیبی بود داخل انبار می شود و عکس ها و اعلامیه های امام را بین اجناس جاسازی می کند.

یک روز دیگر عکس امام را داخل مغازه نصب می کند، حاج آقا می گوید این عکس را چکار کنیم؛ ما را دستگیر می کنند، علی آقا می گوید: من خودم جوابگو هستم، همسایه ها اعتراض می کنند اما حاج آقا جواب می دهد این را علی آقا نصب کرده و خودش پاسخگو است.

ساخت خاکسترم نمک برای مقابله با گاردی ها

فردا صبح گفت: منتظر آمدن من نباش، گفتم برای چی؟ گفت ما یک کاری داریم که باید شب ها هم باشیم. شما برای من خاکستر درست کن می خواهم روی پشت بام مغازه بریزم و جلوی نشت آب باران را بگیرم اما او خاکستر و نمک ها را با بنزین مخلوط می کرد و با گاردی ها درگیرمی شد.

امام خبر تیر خوردن فرزندم را داد

شب نوزدهم ماه رمضان سال 57 تیرخورد و مجروح شد. همان شب خواب دیدم امام دراتاق ما کنار پدر علی آقا نشسته و من با روپوشی خدمت امام رسیدم و خوشامد گفتم و امام گفت:علی آقا تیر خورده اما طوری نشده است.

خواب شهادت علی آقا

آن شب هم که علی آقا شهید شد منزل دخترم در تهران بودم. خواب دیدم دو، سه نفر از پاسدارها آمدند درب منزلمان و گفتند: علی آقا مجروح شده، گفتم:علی آقا اینقدر مجروح شده اما تا بحال نیامدید؛ حتماً شهید شده است که آمدید. ازخواب بیدار شدم و مطمئن شدم علی آقا شهید شده است.

فردا صبح آمدم پیشوا، وقتی پدرش از کمیته آمد گفت: چرا آمدی؟ گفتم علی آقا شهید شده، البته به حاج آقا درکمیته هم خبر داده بودند.

جایزه صدام برای سر شهید قمی

صدام برای از بین بردن علی آقا جایزه گذاشته بود و تلویزیون خبر شهادت او را اعلام کرده بود. تا موقع شهادت علی آقا، هیچ کس نمی دانست فرزندان حاج آقا جبهه ای هستند.

بعد از شهادت؛ شهید کاوه منزل ما آمد و کنار عکس اش خیلی گریه کرد و گفت: «فرزند شما خیلی خلوص نیت داشت و همه چیز را می دید.» فرزندم وصیت کرد اگر من شهید شدم جنازه ام پیدا شد که شد، اگر نشد برای من گریه نکنید و گفت تو و پدرم مرا به خاک بسپارید.

او به شهید کاوه گفته بود به مادرم بگو دوست داشتم یکبار دیگر به دیدنت بیایم که نشد.

حسین قمی کردی برادر شهید نیز گفت: شهید علی قمی فردی خوش قیافه و به قول معروف با کلاس بود.

او همیشه 15 تا 20 دقیقه از وقتش را جلوی آینه صرف مرتب کردنش می کرد. اولین درس من از علی آقا این است که یک آدمی با این خصوصیات چطور یکدفعه عوض می شود.

او بسیار پر انرژی و فعال بود و وقتی به تهران رفت به کارهای سیاسی پرداخت و همیشه می گفت: مسئولیت همه کارها را بر عهده می گیرم.

در ابتدای حضور در سپاه مربی آموزش شد که به دلیل کوتاهی پا در اثر تیر خوردن سال 57 از کارهای رزمی معاف شد اما هرگز حاضر نشد نرود و تاکید داشت باید به کردستان برود.

با این شرایط این کار نوعی تمرد به حساب می آمد اما او بدون حقوق به کردستان رفت.

مخالف شناساندنش بود

علی آقا هیچ وقت دوست نداشت شناخته شود و جالب است که هر کاری که قصد شناساندن او را داشت نا تمام می ماند. در ابتدای شهر پیشوا عکس ایشان هست که در کنار شهید معتدی قرار دارد اما اکثر اوقات لامپ آن خاموش است و علی رغم پیگیری ما باز اکثر اوقات خاموش است ؛ یا مراسمی اگر برای او می گرفتیم انجام نمی شد و اینها نشانه هایی است که او هرگز نمی خواست شناخته شود.

شفا دادن مریض

خانمی بود که در مطب پزشکی در تهران کار می کرد و همیشه پدرم به او کمک می کرد. او مدتی مریض شد و وضعیت خوبی نداشت. یکبار در خواب برادرم را می بیند و برادرم به او قرصی می دهد و او کاملا خوب می شود.

پدر ما مرحوم حاج شیخ عباس قمی متولد 1310بود که در زمان حیات خود تمام کارهای اداری مردم پیشوا را انجام می داد و پیگیر کارهای عمرانی مثل مخابرات و گاز و... را انجام می داد و مردم پیشوا خود را مدیون پدرم می دانند.

او یکسال در کمیته مشغول بود اما به خاطر خدمت رسانی بیشتر استعفا داد. پدرم پناهگاه محرومان بود و از آرزوهای ما این بود که در کنار پدرم غذا بخوریم. چرا که همیشه منزل ما از درخواست کنندگان پر بود. هر وقت مسئولی پیشوا می آمد حتما با پدرم دیدار می کرد و حاج آقا نیز پیگیر جدی کارهای مردم بود.(فارس)


7 6


انتهای خبر :: کد خبر : 1113756684610436576



آخرین عناوین
پربیننده‌ترین



جانبازی که روزی چندبار شهید می‌شود

سرقت مزدا با پیچ گوشتی

گره خوردن دروازه بان انگلستان

راهکار «6000 قدمی» برای تسکین زانودرد

شمشیر دولبه نان سفید

دیابتی‌ها فوتبال بازی کنند

نخستین استودیوی ایرانی مستقر در جام جهانی

مرزهای مهران و شلمچه مسدود شد

ابطال سهمیه بنزین خودروهای غیرفعال آژانس ها، از اول تیر

50 خودروی داعش منهدم شد























اخبار مرتبط





یخ زدگی در شب عملیات


یادواره عملیات رمضان

قحطی بی‌سیم‌ در شب عملیات


نظرات


مخاطبان گرامی برای انتشار نظرات لطفا نکات زیر را رعایت فرمایید.
1- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
2- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
3- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.

نظر خود را وارد کنید






قدرت الله وطن دوست
چهارشنبه 19 تیر 1392 17:14

روحش شادکه بهشتی شدورستکار(خداماراهم به راه راست هدایت فرماتا ره رو انهاباشیم) انشاالله






امیر حسینی
چهارشنبه 19 تیر 1392 18:45

روحش شاد...........






امیر
چهارشنبه 19 تیر 1392 18:50

دمش گرم.روحش شاد






یزدانی
چهارشنبه 19 تیر 1392 19:49

خوشا بحالش






محسن حسن نژاد
چهارشنبه 19 تیر 1392 20:10

آقا خواهشن اخلاق آدم ها رو تحلیل کنید.چرا همش خوبی های طرف رو میگید؟ اجر این شهید بخاطر نیت و تلاش صادقانش با خداست.اما هیچ آدمی کامل نیست.وقتی اینجوری در مورد آدما صحبت می کنید خیلی ها باور نمیکنند و این باعث میشه کم کم نسبت به شهید هامون و رشادتهای اونها بی تفاوت بشن. همینگونه که تا به حال این کار انجم شده!! اما از هر جای ضرر که برگردی سود میکنی.امروز دیگه نسل جوون رو نمیشه اینطوری به طرف موفقیت سوق داد.بلکه باید نوع حرف زدن باهشون رو عوض کنیم.جوونای امروز به سادگی جوونای قدیم نیستن.دقت و توجهشون زیاده و اگر نتونیم خودمون درست باهاشون کنار بیایم و راهنماییشون کنیم،رو به فرهنگ و دنیای غرب میارن،اونم قسمت منحرف فرهنگ غربی،نه فرهنگ اصیل اونها!! یعنی چیزی که غربی ها میخوان به جوونهای ما عرضه کنن تا اونا رو مشغول کنن و از پیشرفت بازدارند.






شهاب
چهارشنبه 19 تیر 1392 21:48

درود بر این قهرمانان واقعی ایران و اسلام.






سیف الله
پنج شنبه 20 تیر 1392 11:29

ما زندگی خودمان را مدیون این دلاورمردان هستیم ای کاش خون اینها پایمال و فراموش نشود






امین
پنج شنبه 20 تیر 1392 13:40

خداوند تمامی شهدای راه آزادی و دفاع از میهن را مشمول رحمت بی انتهای خود قرار دهد






































درباره ما ارتباط با ماپیوندها English





Jamejam Online Jamejam Sport Jamejam Image Jamejam Nama Jamejam Nava Jamejam Sara Jamejam Press Jamejam Sima Jamejam Ayam




جام جم آنلاین © 2013 |کلیه حقوق این وب سایت متعلق به موسسه فرهنگی مطبوعاتی جام جم است

پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند.

خدا رحمت کنه آوینی رو

روحش شاد.

llمامرده ایم وشهدا زنده اند

روحشون شاد...
زیبا خانم مگه اینجا ببینیمتون!ما که دلمون براتون تنگ شده!

از خدا می خواهم مرا شرمنده شهدا نکند

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت
شفا عت ما را هم بکونید

روحشان شاد و انشااله همنشین انبیا شوند .

روحش غرین رحمت

فرستنده محترم لطف کنید بیشتر معرفی نمائید
شهدا زنده اند...............

روحش شاد .
شهیدان فخرالدین مهدی برزی و صادق مهدی برزی فرزندان مرحوم حسین مهدی برزی و نوه های مرحوم عباسعلی مهدی غفار هستند.

فخرالدین عزیز ...
کنون وصال تو می آورد به من جان را
اگر فراق تو وقتی مرا به جان آورد
این شهید عزیز و برادر بزرگوار شهیدشان آقا صادق از جمله مومن ترین -مودب ترین -نجیب و نخبه ترین افرادی هستند که من و خانواده ام افتخار هم صحبتی با ایشان و خانواده محترمشان را داشتیم.
مرحوم حاج حسین مهدی برزی و همسر گرامیشان _ که به حق به دلیل ثبات قدم و صبر بر ضایعه از دست دادن این عزیزان همچون زینب زمان ما هستند_در دامان خود این 2 شهید عزیز و 3 فرزند دیگر که آنها نیز در مشاغل خود جز نخبگان و خدمتگزاران مردم هستند را پروراندند...
انشالله روح این عزیزان با اولیا الله محشور باشد و خداوند حافظ سایر اعظای خاندان مهدی برزی باشد.

ظاهری کم سن و سال داشتند ولی بحق پیر دیر بودند

روحشان شاد و انشااله همنشین انبیا شوند .

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق...ثبت است در جریده ی عالم دوام ما

شما جاودانه شدید ما را دعا کنید

شهید علی قمی کردی (فرزندپسر عموی پدر اینجانب و برادر همسر مرحوم سید ماشاا... عربزاده )
فرزند مرحوم حجت الاسلام شیخ عباس قمی امام جمعه موقت پیشوای ورامین

قائم مقام فرمانده عملیات کردستان

روحش شاد.
ببخشید مگه قرار نبوده که عکس شهدای برز در این آلبوم گذاشته بشه!؟

خانم بنائی
سلام
با توجه به جمله اینجانب پدر ایشان برزی بوده است

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

حسین (ع) سرسلسله شیدائیان عشق است و شیدایی را به هرکسی نمی‌بخشند، شیدایی حق پاداش از خودگذشتگی است... شهدا کلیدداران کعبه شیدایی هستند و کعبه شیدایی کربلاست

وصیت نامه شهید قمی
بسم رب الشهداء و الصدیقین
شهید علی قمی کردی ، قائم مقام لشکر ویژه شهداء به سال هزار و سیصد و سی و نه در شهر مقدم قم بدنیا آمد و بیست و چهار سال بعد در کردستان به درجه شهادت رسید .
... تلاش خانواده اش برای یافتن وصیت نامه او به نتیجه نرسید تا اینکه شهید محمود کاوه در خواب شهید قمی را می بیند و علی به او می گوید که وصیت نامه ام لای یکی از کتابهایم قرار دارد و نام کتاب را نیز به شهید کاوه میگوید وشهید کاوه به منزل او در پیشوای ورامین می رود و وصیت نامه ای را که در زیر می خوانید در میان اوراق همان کتاب می یابد .
وصیت نامه شهید علی قمی کردی
(فرمانده عملیات و قائم مقام تیپ ویژه شهدا کردستان)
بسم الله الرحمن الرحیم
با درود به رهبر کبیر اسلامی امام خمینی عزیز و با درود به روان پاک شهدای گلگون کفن انقلاب اسلامی به خصوص شهدای مظلوم و گمنام کردستان بالاخص شهید مظلوم بروجردی و شهید ناصر کاظمی و شهید گنجی زاده قبل از هر چیز از برادران یا خواهرانی که وصیت نامه حقیر را می خوانند عاجزانه تقاضا دارم که از خداوند متعال درخواست آمرزش گناهانم را بنمایند و در دعاها و نیایش هایتان و در مجالسی که روضه اباعبدالله خوانده می شود و شما به یاد مظلومیت و غریبی سیدالشهداء اشک می ریزید و دلتان می شکند خدا را به مظلومیت و غریبی حسین ( ع ) قسمش بدهید که گناهان مرا ببخشد و از سر تقصیراتم درگذرد و اما بعد هر کس از من طلب دارد قرضم را ادا کنید و هر کس هم که از من طلب دارد مدیون می باشد که اظهار نکند . از کلیه رزمندگان کردستان که با جیره خواران شرق و غرب می رزمند . تقاضا دارم که با مردم رئوف و مهربان باشند و همچون الگویشان امام با مردم محروم برخورد داشته باشند و از کلیه برادرانی که مدتی در منطقه کردستان بوده اند و تجربه ای کسب کرده اند تقاضامندم که همچون شهید بروجردی ها و شهید کاظمی ها که چون کوه در کردستان با تمام کمبود ها و نارسایی ها و سختی ها و مشکلات ساختند و تا آخرین نفسهایشان در این منطقه محروم ماندند و شهید شدند تا از بین بردن آخرین نفر ضد انقلاب در منطقه بمانند و خدمت به این منطقه محروم بنمایند و مردم را از یوغ ستم این جنایت پیشگان آزاد نمایند . اگر جنازه ام پیدا شد در بهشت زهرا ( س ) دفن کنید و هر گاه بر سر مزارم برای فاتحه خوانی آمدید روضه اباعبدالله را بخوانید تا به خاطر اشکهایی که به یاد مظلومیت حسین ( ع ) ریخته می شود خدا از سر تقصیراتم در گذرد .
والسلام
علی قمی کردی
شهید علی قمی کردی فرزند حاج شیخ عباس
شهادت12/4/1363 – سه راه نقده

مزارشهید : تهران گلزار شهدای بهشت زهرا(س) قطعه 24 ردیف 76 مکرر شماره 25

شب چو در محراب خون قندیل ماه آویختند

هاله‌ای بر گرد وی از دود آه آویــختند

رشته لعلــی از شهیدستــــان ما بر داشتند

قـدسیان بر گردن خورشید و ماه آویختند

(عباس مشفق کاشانی، سیرنگ، صفحه 133)

سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز...مرده آنست که نامش به نکویی نبرند

روحش شاد

محبوبه فاضلی‌دوست همسر «شهید علی قمی کُردی» با اشاره به سوء استفاده عوامل فتنه از خانواده شهدا اظهارداشت: مجاهد بودن یا همسر شهید بودن، تضمینی برای هدایت ابدی هیچ فردی ایجاد نمی‌کند.

وی ادامه داد: در صدر اسلام نیز افراد زیادی بودند که پابه‎پای پیامبر (ص) جنگیدند و از صحابه نزدیک ایشان بودند ولی در تشخیص معیار دچار اشتباه شدند؛ مگر در صدر اسلام بینه‌ای روشن‌تر از امیرالمؤمنین (ع) بود ولی هوای نفس اجازه نداد تا امثال طلحه و زبیرها راه را از بیراهه تشخیص دهند.

همسر شهید قمی بیان داشت: بنابراین در هر شرایطی باید به شاخص توجه کرد و در زمان ما نیز شاخص مقام معظم رهبری هستند.

فاضلی دوست با بیان اینکه بزرگترین آرمان شهید قمی در درجه اول اجرای دستورات امام و کلمه اسلام بود، خاطرنشان کرد: وقتی در جمع دوستان یا فامیل صحبتی از بنی‌صدر می‌شد، شهید قمی سرسختانه اعتراض می‌کرد و بنی‌صدر را به هیچ عنوان قبول نداشت و مدافع واقعی ولایت بود.

وی گفت: امروز خط‎مشی خانواده شهدا بسیار مورد توجه جامعه است؛ بنابراین وقتی مقام معظم رهبری در میان ما تشریف دارند و خط‎مشی را مشخص می‌کنند، نباید راه را گم کنیم.

همسر شهید قمی با بیان خاطراتی از این شهید والامقام اظهارداشت: وقتی که من به همراه همسرم به ارومیه رفتم، شهید قمی نمی‌توانست به خانه بیاید؛ چون هم فرمانده عملیات تیپ ویژه شهدای مشهد بود و هم قائم مقام فرمانده بود و هیچ کاری را به‏عهده کسی نمی‌گذاشت به همین دلیل هم همیشه در منطقه بود.

وی ادامه داد: بعد از شهادت ایشان، شهید صیاد شیرازی گفتند "شهید قمی بیش از یکصد عملیات داخلی و برون‎مرزی انجام داد اما هیچ‏وقت دست خالی برنگشت ".

همسر شهید «علی قمی کُردی»
همسر شهید بودن تضمینی برای هدایت ابدی هیچ فردی ایجاد نمی‌کند
همسر شهید علی قمی کُردی گفت: امروز خط‌مشی خانواده شهدا بسیار مورد توجه جامعه است؛ بنابراین وقتی مقام معظم رهبری در میان ما تشریف دارند و خط‌مشی را مشخص می‌کنند، نباید راه را گم کنیم.

در دوران انقلاب شکوهمند اسلامی ،هنگام پخش اعلامیه و نوار ،مورد اصابت گلوله مزدوران رژیم قرار گرفت و به شدت مجروح شد . و این جراحات باعث شد یک پای ایشان مقداری کوتاه شود . پس از انقلاب نیز هنگامی که ایشان مشغول آموزش نظامی به نیروها بودند ،از ناحیه پا ی سالم خود به شدت شکستگی استخوان پیدا می کند و به همین دلیل تا لحظه شهادت از ناحیه پاهای خود ناراحتی و مشکل داشتند .علی رغم مخالفت مسئولان با حضور ایشان در «کردستان» به دلیل وضعیت جسمانی وی ،او بی توجه به هشدار ها و توصیه ها به همراه شهیدان« بروجردی »،«کاظمی»، «محمود کاوه» و «علی گنجی زاده» عازم «کردستان» شد و تیپ ویژه شهدا را که بعد ها تبدیل به لشگر شد .پایه گذاری نمودند و تا سال 63 در سمت فرماندهی عملیات و قائم مقام تیپ مشغول فعالیت بود

خاطرات
محمد علی صمدی:
برگرفته از خاطرات شفاهی همرزمان شهید
بدو ما شا الله ...بدو برادر ،خسته نشی ،بگو یا حسین (ع) ...
ایستادی بودی کنار گودال و بچه ها را وادار به پریدن از روی آن می کردی از صبح آن روز مشغول دویدن و با لا و پایین رفتن بودیم و خستگی همه را کلافه کرده بود ،اما تو اصلا توجهی به بدن خیس از عرق ما ، در سرمای استخوان سوز کردستان نداشتی و کار خودت را انجام می دادی .
بالا خره دلم را به دریا زدم و تصمیم گرفتم مدتی استراحت کنم .آمدم کنار و روی صخره ای نشستم ،هنوز نفسی تازه نکرده بودم که صدای فریادی مرا از جا پراند .
برادر چکارمی کنی ،بدو بیا تو صف .
صدای تو بود ،نگاهت که کردم با عجله به سمت من آمدی و برای اولین بار مرا متوجه لنگیدن خود نمودی .با لای سرم ایستادی و محکم گفتی :پاشو وایستا برادر !
ایستادم ودر چشمانت نگاه کردم .
چی کار می کنی ؟یا لا برو پیش بقیه .
خسته شدم برادر ،نفسم دیگه با لا نمی یاد ،یک نفسی تازه کنم ...
خسته شدم یعنی چه ؟مگه اومدی گردش ؟موقع عملیات ،باید 10 برابر این بدوی و بپری تو این کوه و کمر ،والا سرت رو می ذارن روی سینه ات .
نمی تونم برادر،اصلا شما خودتون از صبح فقط دستور می دهید .خودتون چقدر همپای ما دویدید که متوجه حال ما بشین ؟
دیگه حرصم در آمده بود ،حسابی از دستت شاکی بودم ،به خصوص وقتی فهمیدم که پاهایت می لنگد ،آخه چرا باید یک آدم لنگ را مسئول آموزشی بچه ها بکنن ؟تو ی این کوه و کمر ،آدم سالم مشکل راه می ره آن وقت ... نمی دانم در جواب من چه گفتی که من زدم به سیم آخر ...
اگه راست می گی ،خودت یک بار از روی گودال بپر ،بچه های مردم خسته ان .در حالی که ناراحتی از چهره ات به خوبی آشکار بود به تندی گفتی :اگر قرار باشه من با هر کدام از شما یک بار بپرم که چیزی از من باقی نمی مونه .
و بعد با مکثی کوتاه ،همراه با اشاره دست و حالتی امرانه دامه داد ی :
پاشو برادر ،پاشو تنبلی بسه ،پاشو که خیلی معطلمان کردی .
خیلی جسور شده بودم ،خستگی همه چیز را از یاد برده بود ،بی توجه به حرف دوباره نشستم روی زمین و با پر رویی گفتم :
من از جایم تکان نمی خورم تا خستگی ام در بره ؛شما هم هر کاری می خواهی بکن ،مگه از من چیزی باقی مونده ؟
لج کرده بودم ،می دانستم که تو به عنوان مسئول ما می توانی برای این نافرمانی آشکار من تنبیهی در نظر بگیری .اما تو دیگر چیزی نگفتی ،رفتی کنار صف و ...بدو ما شا الله بدو برادر ،خسته نشی ،بگو یا حسین (ع) .

عجب صدایی دارد این برادر ،تا به حال دعای کمیل به این با صفایی نخوانده بودم ،حتما از تهران آمده ،ما که نیرو به این خوش صدایی نداشتیم ،در تاریکی حسینیه و از میان جمعیت به سمت صف جلو که نور ضعیفی از آنجا سو سو می زد ،راه خودم را باز کردم .برادری با موهای مجعد جلو تر از همه ،روی شمعی نصفه نیمه قوز کرده بود و شانه هایش از فرط گریه تکان می خورد ...
خدایا ،ظلم کردیم به خودمان ،پیروی از نفس کردیم ،گناه کردیم .اما حا لا اومدیم به در گاهت ،اومدیم به در گاه حسینت (ع) او مدیم به در گاه علی اصغرت (س) ...
سوز صدایش و حرکت سرش هق هق بلند گریه هایش ،بغض سنگینی را در سینه ام ایجاد کرد . پشت سرش نشستم تا بعد از اتکمام دعا ،اولین نفری باشم که پیشانی او را می بوسم .دعا که تمام شد ،چراغها روشن شد و من هم به سرعت اشک هایم را پاک کردم و ایستادم .برادر دعا خوان هم بعد از مدتی بلند شد و بر گشت به سمت من .حسابی جا خوردم ،تو بودی ؟تو بودی که با آن حنجره آسمانی ات سینه ام را سوزاندی ؟یا د آن روز و برخورد گستاخانه ام با تو ،عرق شرم بر پیشانی ام نشاند .تو با آن چشمان پف کرده و سرخ از اشک ،موهای آشفته ات و آن نگاه معصومانه ات با آن روز صبح خیلی تفاوت داشتی .
حد اقل به نظر من این طور آمد ،سلانه سلانه به من نزدیک شد ی ،پیشانی ات را بوسیدم و در آغوشت گرفتم .
خسته نباشی دلاور ،ناز نفست ،جگر مون رو سوزوندی ،کلی حال کردیم . چیزی نگفتی ،وقتی از آغوش هم جدا شدیم ،دیدم که می خندی ،به نظرم آمد که خاطر آن روز من یادت آمده ،سرم را بی اختیار پایین انداختم و گفتم :
برادر ،من شرمنده شما هستم ،آن روز خیلی جسارت کردم .شما به بزرگی خودت ببخش ،خیلی خسته ...
بی خیال با با ،مگه چه کار کردی که معذرت می خوای ...و صورتم را بوسیدی . دیگر یادم نیست چه چیزهایی به هم گفتیم .تنها به یاد دارم که تصمیم گرفتم تا زمانی که در کردستان هستم ،هر چه بیشتر به تو نزدیک شوم .
آن شب از یکی از بچه ها پرسیدم :این برادری که دعای کمیل می خواند ،کدام قسمت تیپ کار می کند ؟فکر نمی کنم جزو بچه های تبلیغات یا روابط عمومی باشد ؟
نه با ب ،حاج علی است ،قائم مقام تیپ ،با حاج محمود مثل داداش می مانند ...
بعد از نبردی 9 روزه با ضد انقلاب ،با سر و رویی خاک آلود و ژولیده دیدمت ،نشستی روی زمین و به اسلحه ات تکیه دادی ،آمدم کنارت ،تا مرا دیدی خندیدی و دستی به شانه ام زدی ،صورتت و لب هایت پوست شده بود .با صدایی که خستگی به خوبی از آن پیدا بود ،گفتی :محمد جگرم دارد از تشنگی می سوزد ،بین می تونی یک نان و ماستی پیدا کنی ،شاید کمی راحت شوم .
از کجا با ید نان و ماست تهیه می کردم ،در منطقه عملیاتی بودیم و تدارکات هم مدتها بود ،آذوقه ای در بساطش نبود ،اما با دیدن چهره نزارو خسته تو دلم نیامد جواب رد بدهم .چشمی گفتم و به سرعت نشستم ترک موتور یکی از بچه ها و رفتیم پی نان و ماست .با لا خره پس از جستجوی بسیار ،پیرزنی برایمان نان و ماست آورد و گذاشتم جلویت . نانی به ماست زدی ،بفرمایی گفتی و بردی مقابل دهانت ، و ناگهان ببینم محمد ،پول این نان و ماست را دادی ؟
هر چه اصرار کردیم پول نگرفت علی آقا .
نان و ماست را نخورده به ظرف بر گردانی و گفتی :
دلاور ،ازت خیلی ناراحت شدم ،اگر خورده بودمش چی می شد ؟هر وقت پولش داده شد از آن استفاده می کنیم .حالا شما بخور ،من می روم پولش را هر طور شده می دهم .
خیلی بهت زده ،با صدایی فریاد گونه گفتی :
برادر من ،این چه در خواستی است که از من می کنی ...
رفتیم به همان ده و به هر زحمتی بود پیرزن را راضی کردیم پول را بگیرد ،و تا بر نگشتم و خبرش را به تو ندادم ،لب به آن نان و ماست نزده بودی .


پشت فرمان ،دائما در فکر لحظه ای بودم که مقابل امام قرار می گرفتیم . نمی دانم که آیا تو هم که روی صندلی جلو ،کنار من نشسته بودی در این فکر بودی یا نه ؟چهره ات آرام تر و آسوده تر از همیشه می نمود ،و با نگاهت ذرات برفی را که بر جاده می نشست ،ذوب می کردی ،به چه فکر می کردی ؟خیلی دوست داشتم بدانم ،اما حیفم آمد سکوت و آرامش خاطرات را بر هم بزنم .بعد از آن عملیات فشاید اولین باری بود که فرصت نشستن و استراحت را پیدا کرده بودی .
از بقیه عقب مانده بودیم ،مجبور شدیم جایی توقف کنیم و همین باعث شد از کاروان عقب بمانی .وقت هم کم بود اگر دیر می رسیدیم .امکان ملاقات با امام را از دست می دادیم .بوران شدید تر شده بود ،ما شبانه از جاده ای مه احتمال کمین ضد انقلاب در آن کمتر بود به سمت تهران در حرکت بودیم .در میان راه ،برای رفع خستگی ،هر چند وقت ،من و تو به نوبت رانند گی می کردیم ؛اما با لا خره تو گفتی:«
محمد بزن کنار ،یک نیم ساعت چرت بزن ،خدای ناکرده با این چشم های خواب زده می ریم ته دره یا جاده را گم می کنیم .»
با اینکه می دانستم باید عجله کرد اما از فشار خواب حسابی کلافه شده بودم ،پس برون چانه زدن پاترول را زدیم کنار جاده و بعد از اینکه شیشه ها را خوب بستم و بخاری را روشن صندلی را خواباندم تا متی چرت بزنیم ،تو گفتی :« من نمی خوابم تا بتوانم بیدارت کنم ،زیاد هم خسته نیستم ،تو حسابی استراحت کن .»بی تعارف گفتم :«
شرمنده ام علی آقا ،پس فعلا یا علی ما رفتیم به عالم هپروت و چشم هایم را روی هم گذاشتم .» نمی دانم چند دقیقه گذشته بود که احساس کردم کسی دارد به شیشه جلو می کوبد .فکر کردم خواب می بینم ،یا شاید تو هم از ماشین خارج شدی و یا سنگیرزه ای یا تگرگی بوده .اما کسی داشت ،منظم و محکم روی شیشه می کوبید ،با زحمت چشم هایم را باز کردم و به سمت صدا نگاه کردم .کسی آن بیرون زیر بوران شدید ایستاده بود ،صورتش را نتوانستم بشناسم ،هنوز گیج خواب بودم . بلند شدم و نشستم ،آن برادر صدا زد :
دیر شد برادر ها بجنبید ،تا تهران راه زیادی مانده ،امام منتظره ...
صدایش انگار از ته چاه به گوشم می رسید . خیالم راحت بود که خودتی . بی اختیار نگاهی به ساعتم کردم . نزدیک بود سکته کنم . به جای نیم ساعت بیشتر از دو ساعت بود که در خواب بودم . رو کردم به تو تا چیزی بگویم ،اما دیدم تو هم داری دهان دره می کنی و به ساعت نگاه می کنی . دو ریالی ام افتاد که بله ،آقا علی هم پشت سر من یا علی را گفته . نگاهی به من کردی و خندیدی .
ـ ای ولا علی آقا ما که نگفتیم نخواب حد اقل من را بیدار می کردی بعد .
ـ شرمنده ،اصلا خودم متوجه نشدم . به هر حال کاری است که شده ،پدال را فشار بده بریم .
به سرعت دست به سویچ بردم و ماشین را روشن کردم ، همان موقع بود که متوجه لرزش حقیقی در بدنم شدم . فضای داخل ماشین مثل یخچال سرد شده بود و تقلاهای بخاری ماشین انگار هیچ تاثیری در دمای اتاق نگذاشته بود . در این فکر بودم که اگر تو از خواب بیدار نشده بودی ممکن بود یخ بزنیم ، چون موتور خاموش شده و بخاری تقریبا از کار افتاده بود که سوال تو مرا به خود آورد :
ـ بچه ها چطوری ما را پیدا کردن ؟ اونا باید خیلی از ما جلو تر باشن ،تازه از یک جاده ی دیگه رفتن .
با تعجب جواب دادم :
کدوم بچه ها ؟ اینجا که خبری نیست .
اطراف ماشین غیر از باد و بوران ،چیزی به چشم نمی خورد ،چراغها رو روشن کردم ،،برف بود و جاده ای یکدست سفید شده .هیچ چیز دیگری قابل تشخیص نبود .
پس کی بود که کوبید به شیشه و ما را بیدار کرد ؟
جاخوردم ،پس تو هم آن مرد را دیده بود ی که به پنجره می کوبید ،پس تو نبودی که ماشین خارج شدی بودی .با وجود اطمینان از این قضیه پرسیدم :« مگه شما نبودی ؟»
نه بابا ،مرد مومن !من را هم اونا بیدار کردن ،گفت داره دیر می شه .
سکوت سنگینی در میانمان حکمفرما شد . هزار فکر به سرم خطور کرد ،نکند ضد انقلاب بوده .نکند کمین خورده باشیم ؟اما اگر کمین بوده پس چرا طرف این طوری آمده ما را از خواب بیدار کرده؛ نکند ...
صدای بازوو بسته شدن در ماشین مرا از جا پراند ،تو از ماشین خارج شده بودی ،بدون احتیاط و با عجله پشت سر تو ،من هم از ماشین خارج شدم .سرما تا مغز استخوانم را سوزاند .تو دائما اطراف ماشین را می کاویدی و این طرف و آن طرف می دویدی ،روی برف ها دنبال چیزی می گشتی ،در ماشین را باز کردم و اسلحه ام را بر داشتم و مسلح کردم ،گر چه اگر کمینی در کار بود ،این کار هیچ فایده ای نداشت .آمدی کنارم و با صدایی که احساس کردم از ترس و یا نگرانی می لرزد و بات فریاد گفتی :« محمد !برف روی جاده دست نخورده ،صاف صافه ،حداقل باید نیم ساعت همین طوری برف بیاد تا جای پا با چرخ ماشین رو پاک کنه ،اما هیچ ردی روی برفها نیست ،هیچ کس غیر از ما ما اینجا رد نشده .»
با حیرت نگاه نگاه کردم ،چه می خواستی بگویی ؟قدرت فکرن نداشتیم ،
منظورت را نمی فهمیدم ،دوباره فریاد زدی .
اما من و تو را یکی بیدار کرد ،یکی به پنجره ماشین زد ،یکی گفت دیرتون شده ،تا تهران خیلی مونده ،به خدا یکی گفت .من خواب نبودم ،توی بیداری بود . دیدی چقدر ماشین سرد شده بود ،اگر بیدرمان نکرده بود ممکن بود یخ بزنیم طرف گفت امام منتظره ...
در میان برفها زانو زدی و سجده کردی .هق هق گریه ات بلند شد ،ضجه می زدی و بلند فریاد می کردی شانه هایت تکان می خورد ،فریاد زدی یا حسین .اشک در چشم مان حلقه زد ،از خودم لجم گرفت که چرا من متوجه غیر عادی بودن این جریان نشدم ،من هم زانوزدم و سر بر شانه ات گذاشتم و فریاد زدم :
یا حسین (ع) !


روز 13 تیر ،چند ساعت از ظهر گذشته ،آمدی به قرار گاه ،همان طور خندان و و لنگان دوباره رو به من گفتی :« محمد نان و ماستی بیاور ،48 ساعته ،نه آب خوردم و نه غذا ،بدو که ممکنه از گرسنگی شربت شهادت بنوشم .»
غذاو آبی تهیه کردم و توی سینی پلاستیکی گذاشتم جلویت .اولین قاشق غذا را که مقابل دهانت گرفتی سر و صدای بیسیم بلند شد و تو را صدا کرد .غذا را لب نزدی و رفتی کنار بیسیم .خبر دادند که ضد انقلاب در محور (نقده – مهاباد ) با بچه ها درگیر شده و آنها احتیاج به کمک دارند .بدون اینکه لبهای ترک زده ات را به آب و غذا بزنی به سرعت اسلحه ات را برداشتی و راهی شدی ،و من هم که لیوان آب در دست ،افتادم دنبالت تا حداقل آن یک لیوان آب را بخوری ،به گرد پایت نمی رسیدم .رفتی و دیگر نیامدی .آمدی اما دیگر گرسنه نبودی ،دیگر نمی لنگیدی ،فقط می خندیدی و به سینه ات اشاره می کردی ، به زخمی که جای بوسه گلو بود ؛و به من می خندیدی ؛به حاج محمود می خندیدی ،می خندیدی همان طور که معروف بود ،بروجردی در لحظه شهادت لبخند ه لب داشته .چقدر پس از شهادت او بی تابی کردی .چقدر بعد از شهاد ت علی گنجی زاده گریه کردی . وحالا ما بودیم که گریه می کردیم و حاج محمود که دائما می گفت :« علی کمر لشکر را شکست ،علی کمرم شکست .»

همسران سرداران شهید و جان برکفان سپاه با انتشار بیانیه ای تاکید کردند: به فضل الهی همواره تا جان در بدن دارند از ولایت فقیه و رهبری نظام دفاع خواهیم کرد.
در این بیانیه که 17 تن از همسران سرداران سرفراز شهید 8 سال دفاع مقدس و جان برکفان سپاه آن را امضا کرده اند آمده است: هفته دفاع مقدس یادآور روزهایی دانسته شده است که درب های آسمان به روی خاکیان فرش نشین گشوده بود و خاصان درگاه حضرت دوست یک به یک برگزیده می شدند تا هرکدام بر تارک آسمان برای ابد بدرخشند. همسران شهدا و جان برکفان دفاع مقدس در ادامه این بیانیه خطاب به شهدا تصریح کرده اند: اگرچه امروز جسم خاکیتان کنار ما نیست اما همانطور که شما در زمان حیات مقدس تان یار و یاور ولایت فقیه بودید ما نیز امروز اعلام می کنیم که به فضل و یاری خدا همواره از ولایت فقیه و رهبری دفاع خواهیم کرد.
در ادامه این بیانیه همچنین بر حمایت از حافظان نظام در هر جایگاهی تاکید شده و آمده است: این حمایت همچنین شامل آن دسته از حافظان نظام که محکم و استوار از مرزهای اعتقادی تا مرزهای خاکیان جان برکف دفاع می کنند، دلاور مردان سپاه پاسداران و باقیمانده شهدا خواهد بود و به فضل الهی تا روزی که زنده ایم از «فاستقم کما امرت» تبعیت خواهیم کرد.
در بخش پایانی این بیانیه تاکید شده است، همانطور که شهدای ما برای دفاع از اسلام و نظام اسلامی جان خود را فدا کردند ما نیز ادامه راه آنان را در دفاع از دستاوردهای انقلاب اسلامی یعنی ارزش های والای اسلامی، استکبارستیزی و پیروی در تمام امور از رهبری معظم انقلاب اسلامی واجب می دانیم.
اسامی امضاکنندگان این بیانیه به شرح زیر است:
1- خانم فاطمه بی غم همسر سردار شهید محمد بروجردی
2- همسر سردار شهید نورعلی شوشتری
3- خانم ناهید ایزدی همسر سردار شهید احمد کاظمی
4- خانم صفیه مدرس همسر شهید مهدی باکری
5- خانم افسر طلوعی همسر امیر شهید نامجو
6- خانم منیژه ساغرچی همسر سردار شهید ناصر کاظمی
7- خانم عذرا رستمیان همسر سردار شهید رضا دستواره
8- خانم شهین موحد همسر سردار شهید غلامرضا یزدانی
9- خانم صدیقه کاوه خواهر سردار شهید کاوه
10- خانم صدیقه عرب ها همسر سردار شهید صالحی
11- خانم محبوبه فاضلی دوست همسر سردار شهید علی قمی کردی
12- خانم حوریه حاج حاتم همسر سردار شهید حاج حاتم
13- خانم فاطمه هاشمی همسر سردار شهید ناصر ناصری
14- خانم تهمینه عرفانیان همسر سردار شهید ولی الله چراغچی
15- خانم بشردوست همسر سردار عزیز جعفری
16- خانم سکینه اصلانی همسر سردار پاسدار محمد کوثری
17- خانم زهرا خلیلی همسر سردار پاسدار علی فضلی

روحش شاد

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

امام علی-ع:
خداوند، شهدا را در قیامت باچنان جلال و نورانیتی وارد محشر می کند،
که اگر انبیا سواره از مقابل آنان عبور کنند به "احترام شهیدان" پیاده شوند. (بحار الانوار جلد 100 ص 13)

او چه زیبا ، عشق را معنا کرد .

او چه زیبا ، بر بال ملائک نشست و به سوی معبود شتافت .

او چه زیبا ، راه انسان شدن و تا منتهای کمال و سعادت رسیدن را تجربه کرد.

او چه زیبا ، رنگ و لعاب این جهان فانی را شناخت و بر تمام آرزوهای دنیوی پشت پا زد .

او چه زیبا ، در آغازین روزهای نوجوانی ، الگوی یک انسان کامل را برای جهانیان به تصویر کشید .

او چه زیبا ، تمام وجود خود را در طبق اخلاص گذاشت و به سوی یگانه معبود خود شتافت.

او چه زیبا ، ابراهیم گونه ، وجود اسماعیل گونه خود را در مسلخ عشق قربانی نمود.

آری او همچون ابراهیم دعوت حق را لبیک گفت و اسماعیل وجود خود را به معبود خویش تقدیم نمود .

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

دید در معرض تهدید دل و دینش را //// رفت با مرگ خود احیا کند آیینش را

یادت همیشه با ماست عمو جان 3>3>
روحت شاد

خوش به حالش که رفت؛ و ما رو با این دوران عجیب تنها گذاشت.
روحش شاد..

... شرط عاشق شدن جنون است ما که ماندیم مجنون نبودیم ....

خوشـــا آنـانکه با عـزت ز گیتـی
بســـاط عیــش برچـیدند و رفتند
خــوشـــا آنانکه در میزان وجدان
حساب خویش سنجیدند و رفتند
خـوشا آنانکه بر این عرصه خـاک
چو خورشیدی درخشیدند و رفتند
خـوشــا آنـانکه بـا پیمانه دوسـت
شــراب عشق نوشیدند و رفـتند
خـوشــا آنـانکـه در راه عــدالـــت
به خون خویش غلطیدند و رفتند
ز جـــزر و مـد این گــرداب هــایل
سـبـکـبــاران نتــرسیدند و رفـتند
خـوشـا آنـانکه پـا در وادی حـــق
نـهـادنـــد و نـلـغـزیـدنـد و رفـتـنـد
ز تقوی جامه در بر کن که پاکـان
ز تقـوی جـامـه پوشیـدند و رفـتند
مشــو غافل که پاداش بد و نیک
ز گیتــی رفتــگان دیـدنـد و رفـتند

چه عشقی جاویدان از خود گذاشتی و گذشتی ...

ما وا مانده های غافله عشق در حسرت روزهای با شما بودن داریم دق میکنیم خدا شاهد است

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

بدی کردیم، خوبی یادمان رفت
ز دلها لای روبی یادمان رفت
به ویلای شمالی خو گرفتیم
شهیدان جنوبی یادمان رفت
...
شادی روح شهدا "صلوات"

امروزه فضیلت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهیدان کمتر از شهادت نیست.

مظلومیت از سیمای این بزرگ مرد میبارد

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

با تشکر از آقا عرفان عزیز :
این عکسها در شان شهدا نیست انسافا

با چند غلط املایی!!

چون ما عکس شهیدان را نداشتیم و نمی تونستیم با توجه به وقت برای هر عکس با خانواده ها تماس برقرار کنیم، گفتیم برای ابتدا کار همون عکس های توی حسینیه استفاده کنیم تا بعدا عکس های بهتر قرار بدیم.

خیلی ناشیانه طراحی شده..

به خدا طراحی نشده، این عکس افتاده بوده گوشه دیوار چین خوره، عکس بد شده.

man age bekhahin aks e ali mirzaee va amoomo biaram?

سلام یلدا خانم، اگه عکس دارین از شهدا و یا عکسهای قدیمی و یا هر مطلبی در مورد برز به ایمیلی که در بخش ارتباط با ما هست بفرستید.
با تشکر از شما.

salam.man kheili gashtam to albom ama mesle inke gom kardam ama mitonam komaketon konam .shoma az aghaye reza mirzaee begirin.kheili aksaye didani daran.didanie.hatman.mersi.

به عکس شهدا نگاه کنید .ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

شهادت، گل خوشبو و معطری است که جز دست برگزیدگان خداوند در میان انسانها، به آن نمی رسد.
(مقام معظم رهبری)

شهید شاهد است پس کاری کنیم که شرمنده نباشیم

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

حسین (ع) سرسلسله شیدائیان عشق است و شیدایی را به هرکسی نمی‌بخشند، شیدایی حق پاداش از خودگذشتگی است... شهدا کلیدداران کعبه شیدایی هستند و کعبه شیدایی کربلاست

آقا حامد لطف کن از زندگینامه شهدا تک به تک در حد خلاصه و مطلوب مطلب تهیه و برای شناخت نسل جدید در سایت قرار دهید. بدون شک آرامش امروز مدیون جانفشانی های دیروز شهدا و ایثارگران است .

آقا احسان ممنون. من هم استقبال میکنم از چنین کاری که زندگینامه و محل شهادت و ... در مورد هر شهید زیر عکس آن نوشته بشه، مشکل اینست که پیدا کردن خانواده شهدا و تهیه این مطالب خیلی وقت گیره. باید خود دوستان زحمت بکشن و این مطالب را در اختیار ما قرار بدهند تا ما در سایت قرار دهیم. همان طور که بعضی از خانواده ها عکس شهیدان خود را برای ما فرستادن.
ممنون از پیشنهادت .

گل اشکم شبی وا میشد ای کاش
همه دردم مداوا میشد ای کاش
به هر کس قسمتی دادی خدایا
شهادت قسمت ما میشد ای کاش

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند.

این شهید از سلاله سادات است شادی روحش صلوات

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

واقعا جالب بود مخصوصاشهدای برز ممنون از زحماتتون

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

خوشا آنان که جانان می شناسند
طریق عشق و ایمان می شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان
شهیدان را شهیدان می شناسند

خوشا آنان که جانان می شناسند
طریق عشق و ایمان می شناسند
بسی گفتیم و گفتند از شهیدان
شهیدان را شهیدان می شناسند

خدا بیامرزه همه شهدا رو خصوصا" شهید اکبر مشهدی پسر عمه من رو. که در بهمن خونین سال1357 در عنفوان جوانی به درجه شهادت نائل آمد

roheshan shad va yadeshan gerami bad ;;;;;;;

روح تمام شهدا شاد و یادشان گرامی مخصوصا شهید اکبر مشهدی عمویی که قبل از انکه بتوانم ببینمش شهد شیرین شهادت را نوشید نام خود را ابدی ساخت................................................................................شادی روح شهدا صلوات

شهید اکبر مشهدی اولین شهید روستای برز رود است .......................................................وجاده ای که از میان برز میگزرد به اسم این شهید بزرگوار نامگذاری شده است

به عکس شما نگاه میکنم و از کردار خود شرمنده میشوم

کجایند مردان بی اعاااااااااااااااااااااا
کجایند شورآفریناااااااااااااان عشق

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید. ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند،
اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند. (شهید آوینی)
...

کجایند مردان بی ادعا کجایند شورآفرینان عشق.

عزیزان بیایید به پدران و مادران شهدا بیش از اینها احترام بگذاریم و یادشان کنیم

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید .ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

زندگی بی شهادت، ریاضت تدریجی برای رسیدن به مرگ است. (شهید محمد عبدی)

خوش به حالتان که جاودانه شدید

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
گر عاشق صادقی ز مردن نهراس
مردار بود هر آنکه او را نکشند
...
اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک

دایی عزیزم روحت شاد یادت گرامی و راههت بر رهرو باد

roheshan shad va yadeshan gerami bad ;;;;;;;

شهید کریمی پناه روحت شاد

واقعا روحش شاد .و یادش گرامی باد

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

هزار هزار شور و شوق
لبان پر ز خنده
هزار هزار بسیجی
هزار هزار پرنده
هزار هزار پهلوون
هزار هزار همخونه
رفتند که ما بمونیم
رفتند که دین بمونه
.......
*شهدا را یاد کنیم اگرچه با یک صلوات

ما هرچه داربم از شهداست ولی ای کاش طوری عمل کنیم که ایثار شانو هدفشان که باقی ماندن اسلام و حجاب و عفاف است پایمال نشه و قدرشون رو بدونیم.

ما هرچه داربم از شهداست ولی ای کاش طوری عمل کنیم که ایثار شانو هدفشان که باقی ماندن اسلام و حجاب و عفاف است پایمال نشه و قدرشون رو بدونیم.

خواستید گمنام باشید اما برای همیشه چون ستاره ای خواهید درخشید

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

بهتر بود از خانواده ی شهید بخواهید یه عکس در اختیارتون قرار بدن
این نقاشی ها اصلاً خوب کشیده نشدن، خداییش داداش مجید من کجا این شکلی بوده؟ ):

لازم به توضیح است که چون از روی قاب شیشه ای عکاسی شده لکه های سفید و زرد ایجاد شده است

مجید جان همیشه در قلب ما جا داری............
................. شما کجایید و ما کجا................
افسوس و صد افسوس به حال ما

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

حسین (ع) سرسلسله شیدائیان عشق است و شیدایی را به هرکسی نمی‌بخشند، شیدایی حق پاداش از خودگذشتگی است... شهدا کلیدداران کعبه شیدایی هستند و کعبه شیدایی کربلاست

یاران شتاب کنید، قافله در راه است
می گویند گنهکاران را نمی پذیرند
آری! گناهکاران را در این قافله راهی نیست
اما پشیمانان را می پذیرند
ای دل! تو چه می کنی؟
می مانی یا می روی؟ داد از آن اختیار که تورا از حسین(ع) جدا کند...
(شهید سید مرتضی آوینی)

مجید جان عزیزم خوشگلم دیدار ما به قیامت افتاد امیدوارم سعادت دیدار ترا در آنروز داشته باشم

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

تمام لاله‌ها سرخ‌اند و محزون
صمیمی، مقتدر، همواره مجنون
شهیدان، عاشقان محض، بردند
برای لاله‌ها، دسته گُلِ خون
غریب و خسته و فرتوت مانده است
به شوق لحظه باروت مانده است
خدایا! استجابت کن دلم را
که پشت یک غزل تابوت مانده است
از آن فصل سکوت و تیره زاری
به دنبال صداتم، سبزِ جاری!
«شهادت استخوان‌بندی عشق است»
چه تشریح قشنگی از قناری!
ثناگویِ نگاهت ای کبوتر
به طرز فکر و راهت ای کبوتر
شنیدم وعده‌ای با عشق داری
خدا پشت و پناهت ای کبوتر!
تنیده در تنم پاییز، پاییز
ندارم همتی مست و جنون‌خیز
تو رفتی و دعا کن اوج گیرم
شبی از پلکان ماه، من نیز

یادش گرامی باد شادی روحش صلوات

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

این شعر با الهام از جمله شهید آوینی که فرمود:«پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان، ما را با خود برده است و شهدا مانده اند» سروده شده است:



شهدا فاتحه ای ، حمدی ، دعایی

برای من بخوانید که من مرده در این غفلت دنیا

و شما زنده و جاوید

درخشان و درخشان چو خورشید

و شما زنده تر از آب روان در پی اقیانوسید

زنده چون مرغابی، چو کبوتر که به دور حرم یار مشغول طواف است پی پابوسید

و در این نقطه شهر اندکی پیشتر از پیچ ریا، در خیابان دروغ ، کوچه نامردی

منه نامرد دم از نام شما می زنم و مسرورم!!!

غافل از سوختن پروانه و زدم طعنه که ای دیوانه

آخر این شمع چه ارزش دارد؟!!!

من دم از عشق زدم اما

غافل از اندیشه ی پرواز کبوتر بودم

و شما آزادید

اوج پرواز شما را باید

از کبوتر رسید

دلتان شیشه تر از هر شیشه، شفاف چو آب

و نماز شبتان چون دلتان

هرچه داریم همه از پاکی اعمال شماست

شهدا فاتحه ای، حمدی ، دعایی ...

لطفاداغ کنید و نظرتون رو بگید...

شهید ، قلب تاریخ است . همچنانکه قلب به رگهای خشک اندام ، خون حیات و زندگی می دهد ، جامعه ای که رو به مردن می رود ، جامعه ای که فرزندانش ایمان خویش را به خویش از دست داده اند ، و جامعه ای که به مرگ تدریجی گرفتار است ، جامعه ای که تسلیم را تمکین کرده است ، جامعه ای که احساس مسئولیت را از یاد برده است ، و جامعه ای که اعتقاد به انسان بودن را در خود باخته است ، و تاریخی که از حیات و جنبش و حرکت و زایش بازمانده است ، شهید همچون قلبی ، به اندامهای خشک ِِ مُردۀ بی رمق ِ جامعه ، خون خویش را می رساند و بزرگترین معجزۀ شهادتش این است که به یک نسل ، ایمان جدید به خویشتن را می بخشد .دکتر شریعتی

خدا ما را با شهدا محشور کند آمین

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

مهدی اخوان ثالث (م-امید)

هر چند همچو گل همه بر باد رفته اند

هرگز گمان مدار که از یاد رفته اند

اینان نه آن گل اند که گویی در این بهار

از یاد رفته اند چو بر باد رفته اند

اینان نه آهویند که گویی دریغ و حیف

در چنگ ظالمانه صیاد رفته اند

جای دریغ نیست بر ایشان که این گروه

با عزم آهنین و دل شاد رفته اند

« استاد » گفته بود که با جان و دل به پیش

اینان بنا به گفته استاد رفته اند

سرباز آهنین نبرد نهایی اند

پولاد زیست کرده و پولاد رفته اند

در راه پی گذاری کاخ جهان نو

بر جا نهاده پایه و بنیاد رفته اند

در راه آفرینش باغی پر از شکوه

بی خس و خار و آفت و اضداد رفته اند

« پیروز باد ملت ما، انقلاب ما»

گویان، به رغم دشمن جلاد رفته اند

« کوبنده باد جنبش خلاق رنجبر»

برگوش عالمی زده فریاد رفته اند

بر باد رفته نیز نبایست گفتشان

در قلب ما نهاده بسی یاد رفته اند

pesar daeiye aziz rohat shad

عطا همبازی کودکی من بود روحش شاد

پسر عمه ی گرامی از حسن خلق شما تو خانواده ی ما خیلی صحبت میشه امیدوارم در صف شهدای کربلا محشور شوید و در سرای آخرت شفیع ما هم باشید.

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

شبای جمعه که میشه
دلا بهونه میگیره
هر کی میاد سر یه قبر
ازش نشونه میگیره
یکی سر قبر پدر
یکی کنار مادرش
یکی کنار خواهر و
یکی پیش برادرش
امایه مادرغمگین و آرام
میاد کنارشهید گمنام
یه جعبه خرما برای
فاتحه خونی میاره
آرو میاد میشینه و
سر روی سنگش میذاره
میگه تو جای بَچمی
گوش بده به حرفای من
از بس که اینجا اومدم
درد اومده پاهای من
آخر نگفتی کسی رو داری
یاکه مث من بی کس و کاری
مگه تو مادر نداری
برای تو گریه کنه
غروب پنجشنبه بیاد
به قبرتو تکیه کنه
غصه نخور من مادرت
منم همیشه یاورت
نمیذارم تنها بشی
مدام میام بالا سرت
از تو چه پنهون
یه بچه دارم
چند ساله از اون
خبر ندارم
آخ که دلم برات بگه
از پسرم یه خاطره
موقع جبهه رفتنش
ساعتی که میخواست بره
از اون لباس خاکی و
از اون پیام آخرش
هرقدمی میرفت جلو
نگا میکرد پشت سرش
دیگه نیومد
رفت ناپدید شد
چشام به درب
خونه سفید شد...
دیگه از اون روز تا حالا
منتظر زنگ درم
بس که دلم شور میزنه
نصفه شب از خواب میپرم
کاشکی بود و نگاه میکرد
یزید سرش رفت بالا دار
سزای اعمالشو دید
لکه ننگ روزگار
من مطمئنم الآن اگر بود
سرگرم شادی از این خبر بود..
او شبی که نشون میداد
صدام چشاشو بسته بود
یادم اومد لحظه ای که
دل مارو شکسته بود
روزایی که نمک میریخت
روداغ قلب پدرا
داغ برادر میگذاشت
رو سینه برادرا
الحمدلله
دعام اثر کرد
سوی جهنم
عزم سفرکرد...
***
بسه دیگه خسته شدی
دوباره خیلی حرف زدم
با اینکه قول داده بودم
امابازم گریه شدم
با صد امید و آرزو
مادر مفقود الاثر
بلند شد از کنار قبر
شاید براش بیاد خبر
چند ساله مادر...
کارش همینه...
خبر نداره..
{بچه اش همینه...}

برز چه گلهایی را از دست داد که افتخار همیشگی ایران هستند

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

حسین (ع) سرسلسله شیدائیان عشق است و شیدایی را به هرکسی نمی‌بخشند، شیدایی حق پاداش از خودگذشتگی است... شهدا کلیدداران کعبه شیدایی هستند و کعبه شیدایی کربلاست

شهر در وصف مادران شهداء
به هوش باش زمین بى خدا نمى‏ماند
به هوش باش زمین بى خدا نمى‏ماند

سلام بر تو که آلاله پرورى مادر

گلوى فاجعه را خشم خنجرى مادر

سلام بر تو که خورشید احترامت کرد

بهشت گستره‏ى خویش را به نامت کرد

سلام بر تو که در راه دل پسر دادى

براى پیشکشى پاره‏ى جگر دادى

تو را قسم به گل پرپرت بگو با من

چه آمده است بگو بر سرت بگو با من

بگو که عقده‏ى دل واشود ، جوان داده !

کویر آینه دریا شود ، جوان داده

بگو چگونه زمین را به اشک خود شستى

ندانم ابر شدى یا به اشک خود شستى

بگو گلوى شهیدت ستاره باران بود

شب عروج ، خدا در دل تو مهمان بود

چگونه آن همه شب سوختى و دم نزدى

مدام دیده به در دوختى و دم نزدى

بگو کتاب شهادت همیشه یارش بود

دعاى خیر تو آن شب به کوله‏بارش بود

شهید داده ! فقط عاشق است مى‏داند

که عشق چیست ، شبیه چه چیز مى‏ماند

نهنگ از دل مرداب سخت بیزار است

ستاره‏ى سحر از خواب ، سخت بیزار است

اگر چه خواب خوشى باز از پسر دیدى

بلند قامت او را بدون سر دیدى

مباد ! آنکه به یاد شهید گریه کنى

به جاى خالى او روز عید گریه کنى

چگونه تیغ خدا در نیام مى‏ماند ؟

دلى که پخته شود خشک و خام مى‏ماند؟

چنان که کوه ز موج بلا نمى‏ترسد

غزا کننده زحکم قضا نمى‏ترسد

بدان که مرد خطر را امید مى‏داند

و روز کشته شدن را چو عید مى‏داند

کسى که عشق بورزد به فکر هستى نیست

که در شراب سلامت نشاط مستى نیست

زمانه‏اى که سر سوزنى تفاهم نیست

سرودن از گل و آیینه کار مردم نیست

چنان که از دل شب آفتاب مى‏جوشد

حقیقت است که مثل شراب مى‏جوشد

اگر چه مدعیان حربه‏اى دگر بزنند

گل شهید تو را خارها به سر بزنند

به هوش باش ! زمین بى‏خدا نمى‏ماند

و بوى لاله ز گل‏ها جدا نمى‏ماند

قسم به نام بلندت که قوت دل‏هاست

در این جهنم نامردمى خدا با ماست

به نام نامى‏ات این مثنوى بلند افتاد

همیشه نام تو خورشید آسمانم باد
ران شهداء

اکبر جان دوستت دارم و هرگز آن چهره محجوب ترا فراموش نمیکنم

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

شعر از زبان فرزندان شهداء
شعری از : پروانه نجاتی
عاقد دوباره گفت وکلیم پدر نبود
ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود
گفتند رفته گل نه گلی گم دلش گرفت
یعنی که از اجازه‌ی بابا خبر نبود
هجده بهار منتظرش بود و برنگشت
آن فصل‌های سرد که بی دردسر نبود
ای کاش نامه‌ای خبری عطر چفیه‌ای
رؤیای دخترانه‌ی او بیشتر نبود
عکس پدر مقابل آیینه شمعدان
آن روز دور سفره به جز چشم تر نبود
عاقد دوباره گفت وکیلم دلش شکست
یعنی به قاب عکس امیدی دگر نبود
او گفت با اجازه‌ی بابا بله بله
مردی که غیر خاطره‌ای مختصر نبود

خاطرات کودکی من با دیدن این عکس زنده شد روحش شاد

ای شهدا برای ما حمدی بخوانید . که ما مرده ایم و شما زنده ...

شما پبروز شدید ای شهدا

به عکس شهدا نگاه کنید.ولی بر عکس شهدا عمل نکنید.

شعر در وصف شهدای گمنام
شعری از : محمد جواد آسمانی
جای تو هیچ جای زمین نیست

• محمد جواد آسمان (شاهمرادی) ـ اصفهان
چشمان من به یاد تو باریده بارها
با چشم‌های منتظر هم‌قطارها
...کافی‌ست یادی از تو، ...که بغضی‌ بهانه‌جو،...
کافی‌ست قاب عکسی از لاله‌زارها...
...تو، در بهار بود که رفتی و اشک‌ها،
هر سال، خون‌ترند و خصوصاً بهارها
رازت مگوست حتی با سینه سرخ‌ها
حتی سراغی از تو ندارند سارها
جایی نشانی از تو پیدا نکرده‌اند
نه بر صلیب‌ها و نه بالای دارها

... پنهان شدند در شیون‌ها، امیدها
باز آمدند از صحراها سوارها
اما کسی نشانی جای تو را نداشت
... جای تو را و چون تو هزاران هزارها
جای تو هیچ جای جهان نیست... خانه‌ای‌ست ـ
بالاتر از تصورها... انتظارها
مانده پلاک پاک تو بر گردن زمین
اما دل تو پر زده پشت حصارها
نامت شده ترانه‌ گهواره‌ی بهار
خونت گلاب پیرهن لاله‌زارها

کتاب روایت چهاردهم-34

کجایند مردان بی ادعا . کجایند شورآفرینان عشق.

هنوز بعد از گذشت حدود 30 سال از خاطرات بچگی هرگز لحظات با تو بودن را فراموش نکرده ام. هنوز یادم که هرروز منتظر اومدن تو بودم. و هرروز لحظه خبر شهادتت در خاطرم زنده میشود.
روحت قرین رحمت بی انتهای حق و همنشین با اولیای خدا باشی