معرفی برز» اسناد تاریخی » رونوشت صلح نامه میر ابوعلی پدر میرزا باقر وزیر مورخ 1058 هـ . ق
میرابوعلی در سن پیری صاحب چند فرزند شد. طبق این سند اموال خود را بین فرزندانش به صورت هبه تقسیم کرده است.
متن سند:
این چند کلمه در ایام صحت بدن بی ملال خاطر و کدورت، قلمی شد. بر عقلا پوشیده نیست که هر نفسی را موافق کلام مجید که «کل نفس ذائقه الموت» گریزی نیست. چون بنده ضعیف ابوعلی الحسینی در ایام وزارت قورچیان عظام اراده نمود که مرخص گشته، متوجه مکه معظمه شود توفیق یافته مرخص شد آنچه مقدور بود برداشته، روانه شد. چون به بغداد رسید جمعی از عجز و مساکین و فقرا نزد فقیر آمده طلب نمودند ایشان را به قدر مقدور چیز کمی داده شد به حدی رسید که سیصد تومان قرض نموده صرف شد بعد از عود سهم خود را به ارشد اولاد، میرزا محمد شفیع طول الله عمره داده خود ره گوشه نشسته به دعا گویی دولت قاهره مشغول گشت و آنچه خاطر نمی رسید که در کبر سن از ما، ولدی به هم رسد آنچه در مشیت حق سبحانه گذشته می بایدش به ظهور پیوندد و سه چهار طفل رسیده لاعلاج متوجه آن چند کلمه گشت مبادا بر اطفال صغیر شریکی واقع شود، باعث خسران آخرت فقیر گردد. ما یعرف ما، قابل قسمت نبود چون مکرر نور دیدگان میرزا محمد شفیع و میرزا محمد باقر اظهار شفقت و مرحمت به اطفال ضغیر می‌نمودند که ما، ارثیه خود را به اطفال صغیر بخشیدیم. بنابراین اولاد بالغ شریک بخشیده حضرات نشده به اطفال صغیر غیر بالغ گذاشته، رعایت صله رحم بجا می آرند دیگر دیگر صبیه مرحوم مغفور میرزا رفیع الدین محمد علوی اظهار بخشیدن کابین خود می نمود. اگر در سر اقرار خود باشد صبیه که از او مانده به دستور سایر وارثان حق او را برسانند و اگر والده او از قول خود برگردد او را از اموال ما، نصیبی و حقی نیست. دیگر خانهایی که ما را در هر محل که هست به اولاد ذکور تعلق دارد. اولاد اناث را در آن خانها دخلی نیست با باغچها ویک باب خانه در دارالسلطنه قزوین واقع است ملازمان آصف جاهی نور دیده کی از عمر برخورداری میرزا محمد شفیع دارد ورثه را در آن مدخلی نیست. دیگر مزرعه سعید آباد با قنات تابع و یک کله و نیم ملک ده تتماج تعلق به نور میرزا ابوسعید دارد سایر ورثه را در آن حق نیست و مزرعه ابه، توابع اردستان را نزد همشیره ها، میرزا ابوسعید گرفته تنها تعلق ایشان دارد و سایر ورثه را در آن حق نیست. آنچه اموال این جانب است به شرحی که در فوق نوشته شده به ورثه بخشیدم و هبه نمودم. و سبب ارثیت به ایشان داده نشد و تصرف این جانب در املاک و غیره به وکالت اطفال صغیر است، نه بر عنوان دیگر. مهرهای ما اگر فوت شود و اسم ما بر آن نقش است اگر سیاهه بدر آید حکم آن باطل و از درجه اعتبار ساقط است، تحریراً فی 12 شهر ربیع الاول ثمان و خمسین و الف (1058).
محل مهر مرحمت و غفران پناه میر ابوعلی الحسینی
مندرجات حاشیه این سند بدین شرح است:
سواد مطابق است با سوادی که به مهر مرحمت و غفران پناه رضوان آرامگاه میرزا محمود است و سواد مزبور، نزد کمترین محفوظ است. حرره الخاطی محل مهر با سجع عبده علی اکبر الحسینی.
السواد مطابق الاصله الاصیل المظبوط عندی حرره المذنب محمودالحسینی محل مهر مرحوم مغفور میرزا محمود.
منبع : میراث فرهنگی نطنز نگارش سیدحسین اعظم واقفی، ناشر انجمن میراث فرهنگی نطنز
متن سند:
این چند کلمه در ایام صحت بدن بی ملال خاطر و کدورت، قلمی شد. بر عقلا پوشیده نیست که هر نفسی را موافق کلام مجید که «کل نفس ذائقه الموت» گریزی نیست. چون بنده ضعیف ابوعلی الحسینی در ایام وزارت قورچیان عظام اراده نمود که مرخص گشته، متوجه مکه معظمه شود توفیق یافته مرخص شد آنچه مقدور بود برداشته، روانه شد. چون به بغداد رسید جمعی از عجز و مساکین و فقرا نزد فقیر آمده طلب نمودند ایشان را به قدر مقدور چیز کمی داده شد به حدی رسید که سیصد تومان قرض نموده صرف شد بعد از عود سهم خود را به ارشد اولاد، میرزا محمد شفیع طول الله عمره داده خود ره گوشه نشسته به دعا گویی دولت قاهره مشغول گشت و آنچه خاطر نمی رسید که در کبر سن از ما، ولدی به هم رسد آنچه در مشیت حق سبحانه گذشته می بایدش به ظهور پیوندد و سه چهار طفل رسیده لاعلاج متوجه آن چند کلمه گشت مبادا بر اطفال صغیر شریکی واقع شود، باعث خسران آخرت فقیر گردد. ما یعرف ما، قابل قسمت نبود چون مکرر نور دیدگان میرزا محمد شفیع و میرزا محمد باقر اظهار شفقت و مرحمت به اطفال ضغیر می‌نمودند که ما، ارثیه خود را به اطفال صغیر بخشیدیم. بنابراین اولاد بالغ شریک بخشیده حضرات نشده به اطفال صغیر غیر بالغ گذاشته، رعایت صله رحم بجا می آرند دیگر دیگر صبیه مرحوم مغفور میرزا رفیع الدین محمد علوی اظهار بخشیدن کابین خود می نمود. اگر در سر اقرار خود باشد صبیه که از او مانده به دستور سایر وارثان حق او را برسانند و اگر والده او از قول خود برگردد او را از اموال ما، نصیبی و حقی نیست. دیگر خانهایی که ما را در هر محل که هست به اولاد ذکور تعلق دارد. اولاد اناث را در آن خانها دخلی نیست با باغچها ویک باب خانه در دارالسلطنه قزوین واقع است ملازمان آصف جاهی نور دیده کی از عمر برخورداری میرزا محمد شفیع دارد ورثه را در آن مدخلی نیست. دیگر مزرعه سعید آباد با قنات تابع و یک کله و نیم ملک ده تتماج تعلق به نور میرزا ابوسعید دارد سایر ورثه را در آن حق نیست و مزرعه ابه، توابع اردستان را نزد همشیره ها، میرزا ابوسعید گرفته تنها تعلق ایشان دارد و سایر ورثه را در آن حق نیست. آنچه اموال این جانب است به شرحی که در فوق نوشته شده به ورثه بخشیدم و هبه نمودم. و سبب ارثیت به ایشان داده نشد و تصرف این جانب در املاک و غیره به وکالت اطفال صغیر است، نه بر عنوان دیگر. مهرهای ما اگر فوت شود و اسم ما بر آن نقش است اگر سیاهه بدر آید حکم آن باطل و از درجه اعتبار ساقط است، تحریراً فی 12 شهر ربیع الاول ثمان و خمسین و الف (1058).
محل مهر مرحمت و غفران پناه میر ابوعلی الحسینی
مندرجات حاشیه این سند بدین شرح است:
سواد مطابق است با سوادی که به مهر مرحمت و غفران پناه رضوان آرامگاه میرزا محمود است و سواد مزبور، نزد کمترین محفوظ است. حرره الخاطی محل مهر با سجع عبده علی اکبر الحسینی.
السواد مطابق الاصله الاصیل المظبوط عندی حرره المذنب محمودالحسینی محل مهر مرحوم مغفور میرزا محمود.
منبع : میراث فرهنگی نطنز نگارش سیدحسین اعظم واقفی، ناشر انجمن میراث فرهنگی نطنز
فرستنده : مدیر سایت برزرود
برای ثبت نظر خود، باید ابتدا به سیستم وارد شوید
» نظرات
سید مهدی حسینی برزی -
۰۱ دى ۱۳۹۰ ۰۷:۵۱
ادبیات و سطح سواد وآگاهی برزی ها در گذشته قابل تحسین بوده باید سعی کنیم ما از قافله عقب نیفتیم