" گنجینه "

شماره : یازدهم

زبان ناطقه در وصف شوق ما ، لال است

چه جای کلک بریده زبان ، بیهوده گوست

" صحراهای جنوبی بــــــــرز "

تا سخن از جنوبی ترین نقطه " بـــــرز " به میان می آید ، نا خود آگاه " تخت سرکل" در ذهن تداعی می شود ، آری این بی

بدل با وقار که گویا با توسخن ها دارد .

با شیارهایی بر رخسارش ، که گویا خواسته دین خود را با هدایت آبهای سیل گون فصلی براین آبادی ادا نماید ، تا

شایدمأمنی برای چشمه های جوشان همجوار باشد ....

کوه " آ بُدراز " ، با چشمه ی همیشه ساری ولی کم بُنیه و تک درختی کهن در خلوت تنهای .

" لاگرمایه " ، " گل بند باد " ،" بیشه سنجتینه " ، " بیشه غلامه " ، " بیشه حسین احمد " ، " بیشه مَهُد دارَ " ،

" ‌سَنگـَـسّونه " ،  " چاله آب " و نیمی از " اشترجه" ، که شاید نجوایی در کلامشان مستور است و سخن هایی از

گذشته های دور دارند .

" لاسید" ، " لازنبور " ، "پشت لا " ، " خاک تنور" ، " پسورجه " ،فریاد زننان خاطراتی از همت ، پشت کار ، تلاش و موفقیت

نیاکان را می سرآیند .

و صد البته ...

در دور ترین نقطه صفر مرزی با روستای کمجان ، همجوار در جنوب شرقی بعد از زمینهای زراعی " دُر" ، صحرای " پی

ناوَند " از مسیر جاده خاکی شروع میشود تا صحرای " ماراَجنون "  که از افتخارات سرزمین آبا و اجداد تمام برزی 

 ها محسوب میشود را می توان نام بُرد .

صحراهای : " کِشه تخت " ، " سَرتِسّون " ، " سََیلَو " ،  "دربَند " ، " تِکّه سیاه " ، "  خَران "  ،  " پیناوند پائین و

بالا " و  " پَچَلا سفید " از دیگر نقاط بکر و دست نخورده ی " برز " هستند که دارای غنی ترین صمغ گیاه صحرایی ، بنام "

کتیرا " را دارد .

« جا دارد دراین میان اشاره کنم ، به یکی از راههای سرمایه گذاری با پتانسیل بالا در خصوص این گیاه پر مصرف صنعتی

از طرف دهداری و شورای محترم روستا »

قابل ذکر است : مزرعه سَرتِسّون متعلق به روستای کمجان است ، فقط صحرای سرتسّون از برز می باشد .

ضمناً : در مزرعه "کروند " و " دُر " که متعلق به کمجان است ، اهالی برز بعضاً دارای آب و ملک کشاورزی هستند ، که این

خود جزء افتخارات روستا است .

"" سرسبز و جاودان باشی ای زادگاه اجدادی ""